 |
 |
|
|
De Verlegenstraat
Fleur is pas verhuisd naar de Fer. Légerstraat, door iedereen in de buurt de Verlegenstraat genoemd.. Haar ouders hebben er
een groot, oud huis gekocht. Sinds Fleur in de
Verlegenstraat woont, heeft ze nog geen vrienden
gemaakt. Ze doet vreselijk haar best, maar de
buurkinderen negeren haar.
Tegenover haar ouders doet
Fleur alsof ze al een massa vrienden heeft. Als haar
ouders een feestje organiseren om het nieuwe huis in te
wijden, dreigt Fleur door de mand te vallen.
Humor en emotie wisselen elkaar af in een verhaal dat leest als een trein.
Recensies van De Verlegenstraat.
Een greep uit wat er in kranten, tijdschriften en op internet over De verlegenstraat is geschreven:
'Hoe Fleur haar probleem oplost, ga ik niet verklappen. Zeker is wel dat auteur Rien Broere zijn hoofdpersoon hoog heeft zitten. Hij laat Fleur zélf ontdekken hoe je je moet gedragen in een nieuwe omgeving. Waar kinderen anders met elkaar omgaan, waar ze vreemde schoolboeken hebben en waar ouders ruziën omdat het nieuwe huis nog steeds niet af is...
Ongetwijfeld maakt zijn pedagogische scholing dat Broere ons haarfijn de belevingswereld van Fleur kan laten zien. Daarnaast heeft hij een sublieme pen. De 'Verlegenstraat' leest als een trein, omdat woorden en personages goed zijn gekozen en helemaal van deze tijd zijn. En er valt ook nog wat te lachen. Om oude, onbetrouwbare omaatjes en afschrikwekkend getatoeëerde mannen met een lieve stem.' (OudersOnline - www.ouders.nl)
'Met humor en vaart, in korte zinnen geschreven, chronologisch verhaal dat goede identificatiemogelijkheden biedt met de fantasierijke hoofdpersoon. Origineel taalgebruik ('het tringelingelingvinkje', p. 5) en mooie beeldspraak ('het hoesten van een oud brommertje', p. 5). Verrassende houtskooltekeningen, overwegend paginagroot en heel passend, evenals het aantrekkelijke omslag met Fleur op een oranjekleurige achtergrond. Een aanwinst voor kinderen van ca. 9 jaar.' (Nederlandse Bibliotheek Dienst/Biblion)
Je weet wat er je te doen staat deze vakantie, want er is een tof boek uit. Het is een boek van Rien Broere en het heet De Verlegenstraat. Het is een boek waar thema's als verhuizen, eenzaam zijn, liegen, vrienden maken aan bod komen. (Kid City - www.kidcity.be)
'Een stilistisch én inhoudelijk mooi uitgewerkt verhaal met als thema verhuizen. Rien Broere beschrijft op een voor 8 tot 9-jarigen héél herkenbare wijze hoe Fleur op een onhandige manier contact zoekt met de kinderen en hoe ze daarbij verstrikt raakt in haar leugens. Een vlot geschreven, gevoelig én grappig verhaal voor kinderen vanaf 9 jaar.'
(De bond - cultuur - kinderboekenrekje)
'Humor en emotie wisselen elkaar af in een verhaal dat leest als een trein.' (Antwerpse Webkrant Den Brabo)
De Verlegenstraat is het eerste deel van de gelijknamige serie. Inmiddels zijn er vier delen verschenen.
De boeken van de serie De Verlegenstraat zijn te koop bij Het Verboden Rijk (klik hier). Of op Bol.com. Klik hier als je daar meteen naar toe wilt.
Fragment uit 'De Verlegenstraat'
Om bij de camper te komen, moet Fleur de hele straat door. Dan moet ze dus ook langs het groepje bij de boom. Even denkt ze erover om om te lopen.
Misschien hebben ze me al wel gezien, beseft ze. Dan gaan ze straks nog denken dat ik bang voor hen ben of zo.
Fleur is nog nooit voor andere kinderen omgelopen. Ze is zelfs nog nooit van andere kinderen bang geweest.
'Bang?' zegt ze hardop in zichzelf. 'Ik ben niet bang. Waarom zou ik?'
Met een huppelpasje loopt ze op het groepje af. Niet dat ze zich opeens zo vrolijk voelt. Het is meer een manier om aan zichzelf te laten merken dat er eigenlijk niks bijzonders aan de hand is.
Als ze dichterbij is gehuppeld, ziet ze wie er allemaal zijn. Thijs en Anna zijn er, de tweeling die helemaal niet op elkaar lijkt. Rik is er ook. En Linda. En Kim.
Bij het zien van Kim schrikt Fleur toch weer een beetje. In de voorbije weken heeft ze gemerkt dat Kim de aanvoerder van de hele club is. De andere meisjes laten haar altijd eerst kiezen wat ze zullen gaan doen. En een heleboel jongens doen aanstellerig aardig tegen haar.
Niet dat Kim iets echt vervelends heeft gedaan. Het is meer de manier waarop ze naar Fleur kijkt. Die zorgt ervoor dat Fleur het liefst een eindje bij haar vandaan blijft.
Maar ja, Kim lijkt er altijd bij te zijn, bij de anderen. En altijd is ze het middelpunt. Als een potje stroop waar de rest als een zwerm bijen omheen zoemt.
Fleurs huppelpasje wordt steeds minder uitbundig.
De laatste meters loopt ze gewoon.
In haar oude buurt was Fleur gewend dat iedereen haar groette. Daar waren haar vriendinnen blij haar te zien.
Hier zegt er nauwelijks iemand iets. Alleen Thijs lachte even naar haar en Anna mompelt een onverstaanbare groet.
Fleur sluit aan de rand bij het groepje aan. Ze zegt niets. Ze moet eerst maar erachter komen waarover het gesprek gaat. Ze wil niet weer plompverloren iets zeggen. Die fout heeft ze al eerder gemaakt.
De blik waarmee Kim haar toen aankeek!
Alsof Fleur een langdradige gifgroene snottebel aan haar neus had hangen.
'Ik mag alleen vissen houden van mijn moeder,' zegt Linda. 'Dat komt, mijn broertje is, eh... hoe heet het, eh... hij is asperges voor kattenharen.'
'Asperges?' zegt Kim spottend. 'Dat heet allergisch, hoor, als je niet tegen haren kunt.'
'Die kun je eten,' zegt Rik.
'Kattenharen?' lacht Thijs.
'Nee, gek, asperges! Dat zijn van die lange witte dingen. Net stokjes.'
'Ik heb wel eens kikkerbilletjes op,' zegt Fleur.
'Getsie!' Anna laat haar neus rimpelen van afschuw.
'Liep je daarom zo gek?' zegt Kim.
Fleur haalt haar schouders op.
Ik zeg al niks meer, denkt ze.